Op zaterdag 28 september stond voor Sparta JO10-4 een uitwedstrijd tegen Tubanters op het programma. Wat zich ontvouwde was een echte thriller waarin Sparta uiteindelijk zichzelf tekort deed en met lege handen stond, ondanks een fantastische comeback in de tweede helft.
Het leek wel alsof de coach zijn ploeg met een bijzondere opdracht het veld in had gestuurd: “Jongens, vandaag gaan we werken aan veerkracht. Laat Tubanters maar een doelpuntje of vier scoren, dan bouwen we daarna de spanning op en krijgen jullie een zak snoep als beloning.”
En zo geschiedde.
Sparta leek de eerste helft totaal de weg kwijt. Een veldspeler werd op doel gezet, de regen stroomde met bakken uit de hemel, en de Spartanen renden zonder enige vastigheid over het veld. De Tubanters maakte daar dankbaar gebruik van, en counterde zich met gemak naar een comfortabele voorsprong.
Maar het “nulletje of 4”, liep uit de hand. Toen Tubanters op een 6-0 voorsprong stond, greep de coach in: “Nu is het genoeg, nu gaan we voetballen!”
En zo geschiedde.
Vlak voor rust schoot Robin nog een treffer binnen: 6-1. In de tweede helft werd Joey op doel gezet en keerde Jesse terug naar zijn vertrouwde plek. Sparta begon aan een indrukwekkende inhaalrace. Jackson tikte binnen voor 6-2, waarna een kopbal de 6-3 op het scorebord bracht. Een schitterende vrije trap van Liam zorgde voor 6-4, en niet veel later schoot hij nogmaals raak in de verre hoek: 6-5. Het was weer een team waar ook Boaz, Jackson en Oshuke belangrijke bijdragen leverden.
De Tubanters begon het benauwd te krijgen en zweette peentjes. Sparta bleef aandringen en Robin maakte de 6-6. Een geweldige rush van Jesse bracht Sparta zelfs op 6-7, maar ondanks deze comeback miste Liam, de man van de tweede helft, nog enkele grote kansen om de wedstrijd helemaal te beslissen.
Het publiek wist het zeker: De spelers hadden de tweede helft gewonnen. Maar helaas bleef de 8-7 einduitslag onverbiddelijk in het voordeel van Tubanters. Coach Felix vatte het na afloop goed samen voor de camera: “De jongens mogen trots zijn op hun prestatie en de getoonde veerkracht!”
Een bijzondere wedstrijd met een bitterzoete nasmaak, waarin Sparta zichzelf toch tekort deed, maar waarbij iedereen zich ook realiseerde: Verlies ligt altijd aan de coach.